Αναζήτηση
Εργατική αγωγή κατά του Δημοσίου
Θάνατος εργαζόμενου που εκτελούσε εργασία καθαρισμού τζαμιών στο Γ.Π.Νοσοκομείο «Μεταξά» στον Πειραιά. Λόγω μη τήρησης των από το νόμο προβλεπόμενων μέτρων ασφαλείας, ο εργαζόμενος έπεσε από μεγάλο ύψος στο κενό με αποτέλεσμα να επέλθει ο θάνατός του.
Το θύμα βρισκόταν υπό την επήρεια οινοπνεύματος, σε ποσοστό 2,35 g/l, η όποια μειώνει ουσιωδώς την ικανότητα δράσης και αντίδρασης και για τον λόγο αυτο το δικαστήριο όρισε συνυπαιτιότητα σε ποσοστό 15%.
Το δικαστήριο έλαβε υπόψη το βαθμό του πταίσματος και συνυπαιτιότητας του εργολάβου, την ηλικία του θανόντος, την οικονομική και κοινωνική κατάσταση των διαδίκων και τέλος, τον ψυχικό πόνο που δημιουργεί στους ενάγοντες ο θάνατος του γιου και αδελφού τους, και έκρινε ότι για τη χρηματική ικανοποίηση της ψυχικής οδύνης που υπέστησαν, πρέπει να τους επιδικαστεί, το ποσό των 35.000 ευρώ για την προσωπική ψυχική οδύνη του αδελφού και τα υπόλοιπα 35.000 ευρώ, αφορούν το αίτημα της μητέρας του για χρηματική ικανοποίηση, λόγω ψυχικής οδύνης, που είχε υποβληθεί με αγωγή, πριν αποβιώσει, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής. Συνεπώς, κατόπιν όλων των παραπάνω , πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή η κρινόμενη αγωγή και να αναγνωριστεί η υποχρέωση του εργολάβου να καταβάλει στους ενάγοντες το συνολικό ποσό των 105.000 ευρώ.
Τέλος, ο εργολάβος πρέπει να καταδικαστεί στην καταβολή μέρους των δικαστικών εξόδων των εναγόντων, κατανεμόμενων αυτών αναλόγως της έκτασης της νίκης και της ήττας των διαδίκων.
Η συγκεκριμένη περίπτωση εργατικής αποζημίωσης εκδικάστηκε στο Μονομελές Πρωτοδικείο και σε αυτή, σαν δεύτερος εναγόμενος ήταν το Ελληνικό Δημόσιο. Λόγω της φύσης της αγωγής, ήταν νόμιμη η εκδίκαση απο πολιτικό δικαστήριο αν και η συντριπτική πλειοψηφία των απαιτήσεων προς το Δημόσιο εκδικάζονται σε διοικητικά δικαστήρια. Το Νοσοκομείο είχε προκηρύξει τον διαγωνισμό καθαρισμού, ομως είχε ορίσει ρητά οτι την επίβλεψη και ευθύνη του έργου είχε αποκλειστικά ο εργολάβος και για τον λόγο αυτο απαλλάχθηκε.
Η παρακάτω απόφαση ορίζει με λεπτομέρειες την περίπτωση:
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
ΕΙΔΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΑΠΟΦΑΣΗ 2443/2011
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Στην προκείμενη περίπτωση, επαναφέρεται για συζήτηση η με αρ.καταθ............... αγωγή, μετά από ματαίωση, με την με αριθμ.καταθ.............κλήση, η οποία προσδιορίστηκε για τη 17.12.2010 και, μετά από νόμιμη αναβολή, για την παραπάνω δικάσιμο. Στην παραπάνω αγωγή ήταν, αρχικά, συνενάγουσα η Λ.Γ., η οποία όπως αποδεικνύεται από το προσκομιζόμενο από 4.10.2006 πιστοποιητικό του Γ.Ν.Κοργιαλένειο – Μπενάκειο, αποβίωσε την 4.10.2006. Στη συνέχεια, με τη με αριθμ. Καταθ.........κλήση ο συνενάγων και γιος αυτής, Τ.Γ., συνέχισε τη δίκη, μετά από βίαιη διακοπή της (άρθρα 286 εδ.α, 287 παρ.1 και 290 του ΚΠολΔ), ως μόνος κληρονόμος, καθότι η αποβιώσασα είχε διαζευχθεί τον έτερο συνενάγοντα Σ.Γ, πριν από την κατάθεση της κρινόμενης αγωγής.Κατά το άρθρο 94 παρ.1 και 2 του Συντάγματος, η εκδίκαση των διοικητικών διαφορών ουσίας ανήκει στα υφιστάμενα τακτικά διοικητικά δικαστήρια, ενώ στα πολιτικά δικαστήρια υπάγονται οι ιδιωτικές διαφορές, καθώς και οι υποθέσεις εκούσιας δικαιοδοσίας, που τους ανατίθενται με νόμο. Ακολούθως, κατά το άρθρο 1 παρ.1 κα ι2η του ν.1406/1983, στη δικαιοδοσία των τακτικών διοικητικών δικαστηρίων υπάγονται όλες οι διοικητικές διαφορές ουσίας, που δεν έχουν υπαχθεί μέχρι σήμερα σε αυτή και στις οποίες περιλαμβάνονται, ιδίως μεταξύ άλλων, εκείνες που αναφύονται από την εφαρμογή της νομοθεσίας σχετικά με την ευθύνη του Δημοσίου, των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης και των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου προς αποζημίωση, σύμφωνα με τα άρθρα 105 και 106 του ΕισΝΑΚ.
Κατά το άρθρο 105 εδ.α του ΕισΝΑΚ, για παράνομες πράξεις ή παραλείψεις των οργάνων του Δημοσίου κατά την άσκηση της δημόσιας εξουσίας, που τους έχει ανατεθεί, το Δημόσιο ενέχεται σε αποζημίωση, εκτός αν η πράξη ή η παράλειψη έγινε κατά παράβαση διάταξης, που υπάρχει για χάρη του γενικού συμφέροντος, ενώ κατά το άρθρ0 106 του ΕισΝΑΚ, οι διατάξεις του προηγούμενου άρθρου εφαρμόζονται και για την ευθύνη των δήμων, των κοινοτήτων ή των άλλων νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου από πράξεις ή παραλείψεις των οργάνων ,που βρίσκονται στην υπηρεσία τους. Από τον συνδυασμό των παραπάνω διατάξεων συνάγεται ότι κάθε αγωγή αποζημίωσης κατά του Δημοσίου, των δήμων, των κοινοτήτων και των άλλων νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου και για παράνομες πράξεις ή παραλείψεις των οργάνων τους, που συνδέονται μαζί τους είτε με σχέση δημοσίου δικαίου, είτε με σχέση ιδιωτικού δικαίου, όπως είναι και οι υλικές ενέργειες, οι οποίες τελέσθηκαν σε συνάρτηση προς την οργάνωση και τη λειτουργία της δημόσιας ή δημοτικής ή κοινοτικής υπηρεσίας, αντίστοιχα, ή εξαιτίας τους και δεν συνδέονται με την ιδιωτική διαχείριση της περιουσίας του Δημοσίου, των δήμων κλπ ούτε οφείλονται σε προσωπικό πταίσμα οργάνου, που ενήργησε εκτός του κύκλου των υπηρεσιακών καθηκόντων του, υπάγεται στη δικαιοδοσία των τακτικών διοικητικών δικαστηρίων ως αφορώσα διοικητική διαφορά ουσίας, ενώ στην περίπτωση που η βάση περί ευθύνης των φερόμενων ως υπευθύνων, στους οποίες συμπεριλαμβάνονται ο προστήσας και προστηθείς, στηρίζεται στις διατάξεις περί εργατικού ατυχήματος του ν.551/1915, με επίκληση ότι το ατύχημα επήλθε σε εργασία, στην οποία δεν τηρήθηκαν οι διατάξεις νόμων, διαταγμάτων ή κανονισμών για τους όρους ασφαλείας των εργαζόμενων και εξαιτίας της μη τήρησης των διατάξεων αυτών, τότε η διαφορά που δημιουργείται από το αίτημα για χρηματική ικανοποίηση ή λόγω ηθικής βλάβης ή ψυχικής οδύνης, υπάγεται στη δικαιοδοσία των πολιτικών δικαστηρίων.
Εξάλλου από τα άρθρα 914, 932 του ΑΚ και 1, 16 του ν.551/1915 προκύπτει ότι χρηματική ικανοποίηση για ηθική βλάβη ή ψυχική οδύνη οφείλεται και επί εργατικού ατυχήματος, όταν συντρέχουν οι όροι της αδικοπραξίας. Οι διατάξεις του άρθρου 16 παρ.1 του ν.551/1915, κατά τις οποίες, ο παθών σε εργατικό ατύχημα δικαιούται να εγείρει την αγωγή του κοινού αστικού δικαίου και να ζητήσει πλήρη αποζημίωση, μόνο όταν το ατύχημα μπορεί να αποδοθεί σε δόλο του εργοδότη ή των προστηθέντων του ή όταν επήλθε σε εργασία, στην οποία δεν τηρήθηκαν οι διατάξεις νόμων, διαταγμάτων ή κανονισμών για τους όρους ασφαλείας των εργαζόμενων και εξαιτίας της μη τήρησης των διατάξεων αυτών, αναφέρονται στην επιδίκαση αποζημίωσης για περιουσιακή ζημία και όχι στην χρηματική ικανοποίηση, για την οποία δεν υπάρχει πρόβλεψη στον παραπάνω νόμο και εφαρμόζονται γι' αυτό μόνο οι γενικές διατάξεις. Επομένως, για να δικαιούται ο παθών σε εργατικό ατύχημα χρηματική ικανοποίηση, λόγω ηθικής βλάβης ή ψυχικής οδύνης, αρκεί να συντέλεσε στην επέλευση του ατυχήματος πταίσμα του εργοδότη ή των προστηθέντων από αυτόν, με την έννοια του άρθρου 914 του ΑΚ, δηλαδή, αρκεί να συντρέχει οποιαδήποτε αμέλεια αυτών και όχι μόνο ειδική αμέλεια για την τήρηση των όρων ασφάλειας του άρθρου 16 παρ.1 του ν.551/1915 (ΑΕΔ 5/1995 ΑρχΝ 1995.258, ΑΠ 316/2011 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 1505/2007 ΝΟΜΟΣ).
Περαιτέρω, από το άρθρο 922 του ΑΚ προκύπτει ότι προϋπόθεση της ευθύνης του προστήσαντος είναι ότι ο προστηθείς, κατά την τέλεση της άδικης πράξης, τελούσε υπό τις οδηγίες και εντολές του προστήσαντος, ως προς τον τρόπο εκπλήρωσης των καθηκόντων του. Από τα άρθρα 682, 688-691 του ΑΚ προκύπτει ότι ο εργολάβος, που δεν βρίσκεται σε σχέση εξάρτησης, δεν θεωρείται προστηθείς του εργοδότη και ,επομένως, δεν ευθύνεται αυτός για τα πταίσματα του εργολάβου κατά την εκτέλεση του έργου, εκτός αν ο εργοδότης έχει διαφυλάξει για τον εαυτό του τη διεύθυνση και την επίβλεψη της εκτέλεσης του έργου, οπότε, αφού υπακούει στις οδηγίες του ο εργολάβος, θεωρείται προστηθείς του εργοδότη (ΑΠ 1592/1998 ΕΔ 1999.147, ΕφΛαμ 122/2011 ΝΟΜΟΣ).
Τέλος, σύμφωνα με το άρθρο 8 παρ.1 του πδ 305/1996, κατά την εκτέλεση του έργου οι προβλεπόμενες από το άρθρο 7 του πδ 17/1996 γενικές αρχές πρόληψης, βάσει των οποίων, οι εργοδότες, στα πλαίσια των ευθυνών τους, λαμβάνουν τα αναγκαία μέτρα για την προστασία της ασφάλειας και της υγείας των εργαζομένων συμπεριλαμβανομένων των δραστηριοτήτων πρόληψης των επαγγελματικών κινδύνων, ενημέρωσης και κατάρτισης, καθώς και της δημιουργίας της απαραίτητης οργάνωσης και της παροχής των αναγκαίων μέσων, εφαρμόζονται και όσον αφορά την τακτική συντήρηση, τον έλεγχο πριν από την έναρξη λειτουργίας και τον περιοδικό έλεγχο των εγκαταστάσεων και των μηχανικών διατάξεων, ώστε να αποφεύγονται οι ατέλειες που θα μπορούσαν να βλάψουν τη ασφάλεια και την υγεία των εργαζομένων (ΑΠ 1510/2008 Αρμ 2009.656).
Οι καλούντες – ενάγοντες με την κρινόμενη αγωγή τους αναφέρουν ότι ο γιος του πρώτου και αδελφός του δεύτερου εξ αυτών είχε προσληφθεί από την επιχείρηση του πρώτου καθού η κλήση εναγομένου, την οποία είχε προστήσει, κατόπιν διαγωνισμού, η Νομαρχία Πειραιώς, καθολικός διάδοχος της οποίας κατέστη, στη συνέχεια, το καλούν – ανακοινώνον τη δίκη – προσεπικαλούν – υπέρ ου η πρόσθετη παρέμβαση, για τον καθαρισμό του Γ.Π.Νοσοκομείου «Μεταξά» στον Πειραιά. Ότι, την 5.12.2000, μετά από εντολή του πρώτου εναγομένου, κατά τη διάρκεια καθαρισμού υαλοπινάκων από τον παραπάνω εργαζόμενο, ο τελευταίος έπεσε από μεγάλο ύψος στο κενό, λόγω μη τήρησης των από το νόμο προβλεπόμενων μέτρων ασφαλείας, με αποτέλεσμα να επέλθει ο θάνατός του, όπως εκτενέστερα εξιστορείται στην αγωγή. Με το παραπάνω ιστορικό, οι ενάγοντες ζητούν, μετά από νόμιμη μετατροπή του αιτήματος της αγωγής τους από καταψηφιστικό σε έντοκο αναγνωριστικό (άρθρα 223 παρ.1 και 295 παρ.1 του ΚΠολΔ), με δήλωση του πληρεξουσίου Δικηγόρου τους, που καταχωρήθηκε στα πρακτικά και με τις προτάσεις τους, αναγνωριστεί η υποχρέωση των εναγομένων να καταβάλουν, ευθυνόμενοι σε ολόκληρο, ο πρώτος ως προστηθείς και το δεύτερο ως προστήσαν και έχοντας διαφυλάξει για τον εαυτόν του το δικαίωμα διεύθυνσης και επίβλεψης του έργου και παροχής δεσμευτικών εντολών και οδηγιών εκτέλεσης προς τον προστιθέντα πρώτο εναγόμενο, για χρηματική ικανοποίηση, λόγω ψυχικής οδύνης που προκλήθηκε από την άδικη πράξη της μη τήρησης των νόμιμων όρων και μέτρων ασφαλείας και είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο του γιου και αδελφού της, α) το ποσό των 300.000 ευρώ για τον πρώτο ενάγοντα και β) το ποσό των 600.000 ευρώ για τον δεύτερο ενάγοντα, το οποίο αντιστοιχεί, σε 300.00 ευρώ για την προσωπική του ψυχική οδύνη και σε 300.000 ευρώ για την ψυχική οδύνη της μητέρας του και μητέρας του θανόντος, η οποία είχε ασκήσει, αρχικά, μαζί με τους ενάγοντες την κρινόμενη αγωγή, ωστόσο, στη συνέχεια, αποβίωσε, έχοντας μοναδικό κληρονόμο τον δεύτερο ενάγοντα, με το νόμιμο τόκο, από την επόμενη του θανάτου, διαφορετικά, από την επίδοση της κρινόμενης αγωγής και γ) να καταδικαστούν οι εναγόμενοι στην καταβολή των δικαστικών τους εξόδων.
Με αυτά το περιεχόμενο και αιτήματα η κρινόμενη αγωγή αρμοδίως εισάγεται ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, για την εκδίκαση της οποίας το παρόν Δικαστήριο έχει δικαιοδοσία, καθότι σύμφωνα με τα αναφερόμενα στην αρχή της μείζονος σκέψης της παρούσας, η βάση περί ευθύνης των φερόμενων ως υπεύθυνων, στους οποίους συμπεριλαμβάνονται ο προστήσαν και ο προστηθείς, για καταβολή χρηματικής ικανοποίησης, λόγω ψυχικής οδύνης, στηρίζεται στις διατάξεις περί εργατικού ατυχήματος, με επίκληση ότι το ατύχημα επήλθε σε εργασία, στην οποία δεν τηρήθηκαν οι διατάξεις νόμων, διαταγμάτων ή κανονισμών για τους όρους ασφαλείας των εργαζόμενων (άρθρα 16 αριθμ. 2, 22 , 37 παρ.1, 663 επ. του ΚΠολΔ), είναι ορισμένη και νόμιμη, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων που αναφέρονται στη μείζονα σκέψη της παρούσας, καθώς και των άρθρων 648, 345, 346, 481 επ. του ΑΚ, 8 παρ.2 περ.α, 12 του πδ 305/1996, 70 και 176 του ΚΠολΔ, πλην του παρεπόμενου αιτήματος για καταβολή νόμιμου τόκου από την επόμενη του θανάτου, καθότι ο οφειλέτης στην αδικοπραξία καθίσταται υπερήμερος μετά από όχληση, γεγονός που δεν επικαλούνται οι ενάγοντες (ΑΠ 286/1986 ΝοΒ 1987.530). Συνεπώς, με δεδομένο ότι, μετά από τη νόμιμη καθολική μετατροπή του αιτήματος, από καταψηφιστικό σε αναγνωριστικό (άρθρα 224 και 295 του ΚΠολΔ), δεν απαιτείται η καταβολή δικαστικού ενσήμου, πρέπει κατά το νόμιμο μέρος της, να εξεταστεί ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα.Ο πρώτος εναγόμενος με τις προτάσεις του, καθώς και με δήλωση του πληρεξουσίου Δικηγόρου του, που καταχωρήθηκε στα πρακτικά, αρνείται τους ισχυρισμούς των εναγόντων, αποδίδοντας στον θανόντα αποκλειστική υπαιτιότητα και ζητεί την απόρριψη των αιτούμενων στην αγωγή κονδυλίων και περαιτέρω, προβάλλει , επικουρικά, ένσταση αποκλειστικής συνυπαιτιότητας του ενάγοντος, κατά ποσοστό 95%, επειδή δεν κατέβαλε την απαιτούμενη επιμέλεια. Η ένσταση παραδεκτά προβάλλεται , είναι βάσιμη από νομική άποψη και πρέπει να εξεταστεί από ουσιαστική άποψη (άρθρο 300 του ΑΚ).Το δεύτερο καθού η κλήση – εναγόμενο – ανακοινώνον τη δίκη – προσεπικαλούν σε παρέμβαση , με την ανακοίνωση – προσεπίκλησή του, κατ' εκτίμηση του δικογράφου, προσεπικαλεί το καθού η ανακοίνωση – προσεπικαλούμενο, υπό την ιδιότητά του, ως δικονομικό εγγυητή, επειδή το ένδικο εργατικό ατύχημα έλαβε χώρα στο κτίριο που στεγάζεται. Η προσεπίκληση αυτή αρμοδίως και παραδεκτώς φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, κατά την προκείμενη ειδική διαδικασία, είναι νόμιμη (άρθρο 31, 88, 89, 91, 591, 666 του ΚΠολΔ) και πρέπει να εξεταστεί από ουσιαστική άποψη.
Με την κρινόμενη πρόσθετη παρέμβαση το προσθέτως παρεμβαίνον παρεμβαίνει υπέρ του δεύτερου καθού η κλήση- εναγομένου, προφορικά, κατά τη συζήτηση και με κατάθεση προτάσεων και ζητεί να απορριφθεί η κρινόμενη αγωγή. Η παρέμβαση αυτή ασκείται παραδεκτά και νόμιμα (άρθρο 80 επ, 591, 666 παρ.1, 231 του ΚΠολΔ) και πρέπει να εξεταστεί από ουσιαστική άποψη.Οι προαναφερόμενες υπό κρίση αγωγή, ανακοίνωση δίκης και προσεπίκληση, καθώς και η πρόσθετη παρέμβαση, πρέπει να ενωθούν και να συνεκδικαστούν μεταξύ τους, λόγω της συνάφειας που υπάρχει μεταξύ τους, αλλά και διότι, έτσι, διευκολύνεται και επιταχύνεται η διεξαγωγή της δίκης ενώ επιπλέον επέρχεται και μείωση των εξόδων της (άρθρα 31, 246, 285 και 591 του ΚΠολΔ).
Από την ......ένορκη βεβαίωση, που λήφθηκε ενώπιον της Ειρηνοδίκη Αθηνών, μετά από νόμιμη κλήτευση των εναγόντων (βλ. την .........έκθεση επίδοσης της Δικαστικής Επιμελήτριας στο Πρωτοδικείο Αθηνών, Σ.Τ.) και από όλα τα έγγραφα, τα οποία επικαλούνται και προσκομίζουν οι διάδικοι, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Δυνάμει της από 1.7.2000 σύμβασης έργου, με τη Νομαρχία Πειραιώς, καθολικός διάδοχος της οποίας κατέστη το δεύτερο καθού η κλήση εναγόμενο ΝΠΔΔ της Περιφέρειας Αττικής, ο πρώτος καθού η κλήση – εναγόμενος, που διατηρεί ατομική επιχείρηση, με την επωνυμία «ΦΓ.Α. ΓΕΝΙΚΟΙ ΚΑΘΑΡΙΣΜΟΙ», με έδρας στην Πετρούπολη Αττικής, ανέλαβε το γενικό καθαρισμό του προσθέτως παρεμβαίνοντος ΝΠΔΔ Νοσοκομείου Μεταξά, στον Πειραιά. Στην παραπάνω επιχείρηση του πρώτου εναγομένου εργαζόταν ο Γ.Σ.Β., βουλγαρικής υπηκοότητας, γεννηθείς το 1975, γιος του πρώτου καλούντος – ενάγοντος και της αρχικής πρώτης ενάγουσας Λ.Γ., η οποία στην συνέχεια, αποβίωσε, την 4.10.2006 και αδελφός του δεύτερου καλούντος – ενάγοντος. Την 5.12.2000, ο Γ.Σ.Β. εργαζόταν, μετά από εντολή του πρώτου εναγομένου, στον καθαρισμό υαλοπινάκων του Νοσοκομείου Μεταξά και περί ώρα 13.10 μμ, στην προσπάθειά του να καθαρίσει εξωτερικά υαλοπίνακες στην παρυφή της πλάκας του πρώτου ορόφου, πάτησε για να στηριχτεί σε τσιμεντένιο στέγαστρο εισόδου που βρισκόταν από την κάτω πλευρά του υαλοπίνακα, ωστόσο επειδή μεταξύ του στεγάστρου και του κτιρίου υπήρχε κενό πλάτους 90 εκατοστών, έπεσε μέσα σε αυτό και κατέληξε σε βάθος φωταγωγού ύψους 12 μέτρων, με αποτέλεσμα τον θανάσιμο τραυματισμό του. Κατά την παραπάνω αναφερόμενη εργασία του αποβιώσαντος δεν είχε ληφθεί κανένα μέτρο προστασίας, παρόλο που το σημείο στο οποίο έπρεπε να πραγματοποιηθεί παρουσίαζε ιδιαίτερα μεγάλο κίνδυνο, λόγω του κενού που υπήρχε μεταξύ στεγάστρου και κτιρίου και του μεγάλου ύψους από το στέγαστρο μέχρι το έδαφος, όπως τοποθέτηση προσωρινού κιγκλιδώματος στο στέγαστρο, στέρεου σανιδώματος στο κενό και εφοδιασμός του εργαζόμενου με ιμάντες πρόσδεσης. Την ευθύνη για τη λήψη των παραπάνω μέτρων είχε αποκλειστικά ο πρώτος εναγόμενος, καθότι, αφενός, σύμφωνα με τα αναφερόμενα στην μείζονα σκέψη της παρούσας, με δεδομένη τη μεταξύ των εναγομένων σύμβαση έργου, είχε την ιδιότητα του εργολάβου, χωρίς σχέση εξάρτησης με το δεύτερο εναγόμενο και άρα δεν θεωρείται προστηθείς αυτού και αφετέρου στην παραπάνω σύμβαση υπάρχει ρητή διάταξη, σύμφωνα με την οποία προβλέπεται ότι ο ανάδοχος – πρώτος εναγόμενος υποχρεούται να τηρεί τις σχετικές με την ασφάλεια των εργαζομένων διατάξεις και είναι αποκλειστικά υπεύθυνος , ποινικά και αστικά, για κάθε ατύχημα,. Από κανένα αποδεικτικό στοιχείο δεν προκύπτει ότι το δεύτερο εναγόμενο είχε διαφυλάξει για τον εαυτό του τη διεύθυνση και την επίβλεψη της εκτέλεσης του έργου και επομένως δεν ευθύνεται αυτό για τα πταίσματα του εργολάβου κατά την εκτέλεση του έργου, ο δε σχετικός ισχυρισμός των εναγόντων και συνακόλουθα η κατά το αντίστοιχο μέρος κρινόμενη αγωγή πρέπει να απορριφθούν ως ουσιαστικά αβάσιμα.
Περαιτέρω από την ........................ιατροδικαστική έκθεση νεκροψίας – νεκροτομής αποδείχθηκε ότι ο αποβιώσας, λίγο πριν λάβει χώρα το ατύχημα, βρισκόταν υπό την επήρεια οινοπνεύματος, σε ποσοστό 2,35 g/l, η όποια μειώνει ουσιωδώς την ικανότητα δράσης και αντίδρασης και η οποία κατά την κρίση του Δικαστηρίου, συνέβαλε αιτιωδώς στην πρόκληση του ατυχήματος σε ποσοστό 15% εν μέρει δεκτής γενομένης της ένστασης συνυπαιτιότητας του πρώτου εναγομένου. Λαμβάνοντας υπόψη το βαθμό του πταίσματος και συνυπαιτιότητας του πρώτου εναγομένου, την ηλικία του θανόντος, την οικονομική και κοινωνική κατάσταση των διαδίκων και τέλος, τον ψυχικό πόνο που δημιουργεί στους ενάγοντες ο θάνατος του γιου και αδελφού τους, το Δικαστήριο κρίνει ότι για τη χρηματική ικανοποίηση της ψυχικής οδύνης που υπέστησαν, πρέπει να τους επιδικαστεί, το ποσό των 35.000 ευρώ αντιπροσωπεύουν την προσωπική του ψυχική οδύνη και τα υπόλοιπα 35.000 ευρώ, αφορούν το αίτημα της μητέρας του για χρηματική ικανοποίηση, λόγω ψυχικής οδύνης, που είχε υποβληθεί με αγωγή, πριν αποβιώσει, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής. Συνεπώς, κατόπιν όλων των παραπάνω , πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή η κρινόμενη αγωγή και να αναγνωριστεί η υποχρέωση του πρώτου εναγομένου να καταβάλει στους ενάγοντες το συνολικό ποσό των 105.000 ευρώ, να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμη για το δεύτερο εναγόμενο και συνακόλουθα, να γίνει δεκτή η πρόσθετη παρέμβαση. Τέλος, ο πρώτος εναγόμενος πρέπει να καταδικαστεί στην καταβολή μέρους των δικαστικών εξόδων των εναγόντων, κατανεμόμενων αυτών αναλόγως της έκτασης της νίκης και της ήττας των διαδίκων (άρθρο 178 παρ.1 του ΚΠολΔ) στην καταβολή των δικαστικών εξόδων του δεύτερου εναγομένου και του προσθέτως παρεμβαίνοντος, κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζοντας αντιμωλία των διαδίκων.
Απορρίπτει την προσεπίκληση και την πρόσθετη παρέμβαση.Δέχεται εν μέρει την αγωγή και την πρόσθετη παρέμβαση.Αναγνωρίζει την υποχρέωση του πρώτου εναγομένου να καταβάλει στους ενάγοντες το ποσό των εκατόν πέντε χιλιάδων (105.000) ευρώ με το νόμιμο τόκο, από την επομένη της επίδοσης της αγωγής και μέχρι την εξόφληση.Υποχρεώνει τον πρώτο εναγόμενο να καταβάλει στους ενάγοντες μέρος των δικαστικών τους εξόδων, το οποίο ορίζει στο ποσό των 3.200 ευρώ και τους ενάγοντες να καταβάλουν τα δικαστικά έξοδα του δεύτερου εναγομένου και του προσθέτως παρεμβαίνοντος, τα οποία ορίζει στο ποσό των δέκα οκτώ χιλιάδων ευρώ (18.000 €).
Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του, στην Αθήνα την 30.12.2011.
Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Souce: www.esd.gr