Η νομολογία των δικαστηρίων μας έχει δεχθεί ότι το κλατάρισμα ελαστικού συνεπεία του οποίου το αυτοκίνητο ξεφεύγει από την κανονική του πορεία δεν συνιστά περίπτωση ανώτερης βίας, αλλά μόνο αυτήν του συνήθως τυχηρού ( ΕΑ6727/1983 ΕΣυγκΔ 1984/.49 (53), ΕΑ 2434/1991 αδημ., ΕΑ 14159/1988 (αδημ.)

Ετσι, αγωγή οδηγού ΙΧΕ κατά της κατασκευάστριας εταιρίας ελαστικών για την πρόκληση υλικών ζημιών του οχήματός του από εκτροπή και πρόσκρουση σε μεταλλικό στηθαίο, λόγω θραύσης ελαττωματικού ελαστικού, απορρίφθηκε ως αναπόδεικτος πρωτοδίκως και κατ΄ έφεση.

Στην περίπτωση που ατύχημα απεδείχθη οτι προκλήθηκε λογω κακής κατάστασης των ελαστικών μπορεί το δικαστήριο να αποδώσει ενα ποσοστό συνυπαιτιότητας. Ετσι απέδωσε συνυπαιτιότητα 20% του εν μέθη οδηγού ΙΧΦ, ο οποίος, αν και πλησίαζε σε ισόπεδο οδικό κόμβο χωρίς ορατότητα, δεν μείωσε την ταχύτητα του οχήματός του (παράβ. άρθρου 19 § 2 ΚΟΚ), δεδομένου δε ότι η κατάσταση όλων των ελαστικών επισώτρων των τροχών του ογκώδους οχήματός του δεν ήταν καλή και συνεπώς δεν είχαν επαρκή πρόσφυση στο οδόστρωμα και απαιτούνταν συνεχώς μεγαλύτερη απόσταση για την ακινητοποίησή του. ΑΠ 1305/2013 ΕΣυγκΔ 2013/361.

Σε περίπτωση ατυχήματος λογω φθαρμένων ελαστικών δικαστήριο έκρινε οτι ο οδηγος ήταν υπευθυνος για ανθρωποκτονία εξ αμελείας, διότι έθεσε σε κυκλοφορία όχημα με εφθαρμένα λάστιχα και είχε ηυξημένη ταχύτητα σε ολισθηρό δρόμο λόγω βροχής που έπεφτε, με αποτέλεσμα να εκτραπεί εις το αντίθετο ρεύμα και να συγκρουσθεί μετά του κανονικώς κινουμένου οχήματος και να προκαλέσει θάνατον και τραυματισμούς. ΑΠ 1123/1983 ΕΣυγκΔ 1990/549.

Τέλος σε άλλη περίπτωση το δικαστήριο απέδωσε αποκλειστική υπαιτιότητα του οδηγού του λεωφορείου, ο οποίος με αυξημένη για τις περιστάσεις ταχύτητα (νύκτα, υγρό οδόστρωμα κλπ), επιχειρώντας να εισέλθει στην τρίτη λωρίδα αυτοκινητοδρόμου, (στην γέφυρα του Αλιάκμονα), απώλεσε τον έλεγχο του οχήματός του, με αποτέλεσμα την εκτροπή του επί των προστατευτικών κιγκλιδωμάτων και την εν συνεχεία πτώση του από ύψους 9 μέτρων στην κήτη του ποταμού Αλιάκμονα. Στην πρόκληση του ανωτέρω ατυχήματος, συνέβαλε καθοριστικά η εμφανής παλαιότητα των ελαστικών των οπίσθιων τροχών του λεωφορείου, η οποία μπορούσε να διαπιστωθεί οπτικά και με γυμνό μάτι. Το ύψος του πάχους πέλματος τους ευρίσκετο εκτός των πλαισίων που καθόριζε ο νόμος, η κατάσταση όμως των ελαστικών, (διαφορετική σκληρότητα - λόγω παλαιότητας) και η φθορά που παρουσίαζαν, σε συνδυασμό με την αυξημένη ταχύτητα, που κινούνταν το λεωφορείο πάνω στο υγρό οδόστρωμα , είχε ως αποτέλεσμα την μειωμένη αποτελεσματικότητα του συστήματος πεδήσεως και την μη σωστή λειτουργία του συστήματος ανάρτησης του οχήματος , όταν αυτό κινήθηκε υπό γωνία, κατά τη διάρκεια του ελιγμού που επιχείρησε (αλλαγή λωρίδας), αφού υπό τις περιστάσεις αυτές δεν υπάρχει καλή πρόσφυση των τροχών στο οδόστρωμα. Μον.Πρ.Αθ.22529/2004 ΣΕΣυγκΔ 2005/333.Βλ. σχετικώς και Μον.Πρ.Αθ. 426/2001 ΣΕΣυγκΔ 2002/26