Σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ», από την έρευνα διαπιστώθηκε ότι η μέση αποζημίωση για ιατρικά λάθη στη χώρα μας, ανέρχεται σε 305.093 ευρώ (μέσος όρος ανά περίπτωση) και αντιπροσωπεύει το 30,4% της αιτούμενης αποζημίωσης. Επισημαίνεται ότι ο μέσος χρόνος έκδοσης τελεσίδικης απόφασης ανέρχεται περίπου στα έξι χρόνια. Ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι το 65% των προσφυγών κινήθηκαν κατά δημόσιων νοσοκομείων, το 20% κατά ιδιωτικών κλινικών, το 6% κατά ιατρικών κέντρων, ενώ ποσοστά μικρότερα του 3% των προσφυγών αφορούν στις δομές του ΙΚΑ και οδοντιατρείων. Επίσης, το 21,2% των προσφυγών αφορούσαν γιατρούς ειδικότητας Γενικής Χειρουργικής και το 16% Μαιευτικής - Γυναικολογίας, ενώ το 73,7% των περιπτώσεων που καταγγέλθηκαν ως ιατρικά σφάλματα, είχαν ως συνέπεια την μόνιμη αναπηρία ή τον θάνατο!
Σύμφωνα με εκτιμήσεις ειδικών επιστημόνων περί τα οικονομικά της υγείας, η διασπάθιση των κρατικών πόρων όχι μόνο σε ότι αφορά τα ιατρικά λάθη αλλά σε όλα τα επίπεδα αναποτελεσματικότητας της δημόσιας υγείας, θα μπορούσε να περιορισθεί δραστικά με την εφαρμογή στρατηγικής ανάπτυξης και οργάνωσης του νοσοκομειακού τομέα. «Να γίνουν όλα τα νοσοκομεία της Ελλάδας όμοια με τα καλύτερα νοσοκομεία που υπάρχουν στη χώρα», αναφέρει χαρακτηριστικά ο κ. Νίκος Μανιαδάκης καθηγητής οργάνωσης και διοίκησης υπηρεσιών υγείας.
Για την ιστορία κι όχι μόνο, θα πρέπει να σημειωθεί ότι η απουσία καταγραφής των ιατρικών λαθών, αλλά και η αδυναμία «κατηγοριοποίησής» τους, αντανακλά σε μεγάλο βαθμό και την αδυναμία υπολογισμού της αιμορραγίας κεφαλαίων από τα δημόσια νοσοκομεία. Άλλωστε, το μεγαλύτερο τμήμα των δαπανών για την υγεία (σε ποσοστό μεγαλύτερο του 60%) αφορά τον νοσοκομειακό τομέα, συνεπώς κάθε ενέργεια προς την κατεύθυνση εξορθολογισμού του κόστους, κρίνεται υπερεπείγουσα.
Όσον αφορά την καταγραφή των ιατρικών λαθών, η Ελλάδα υστερεί έναντι των άλλων χωρών του ανεπτυγμένου κόσμου που εφαρμόζουν εδώ και χρόνια τέτοια συστήματα.
Δεν είναι, πάντως, μόνο τα κρατικά ταμεία που επιβαρύνονται από το κόστος των ιατρικών λαθών. Το ίδιο συμβαίνει και με τις ιδιωτικές επιχειρήσεις, αλλά και τις ασφαλιστικές εταιρείες. Αυτές, αδυνατούν να εκτιμήσουν την κατάσταση συνολικά, άρα συχνά επιβαρύνονται με υπέρογκες αποζημιώσεις. Επίσης, ακριβώς λόγω της έλλειψης στοιχείων δεν μπορούν να διαμορφώσουν ρεαλιστικά ασφάλιστρα. Μάλιστα, σε ότι αφορά τις ασφάλειες αστικής επαγγελματικής ευθύνης, που κάνουν στην πλειονότητά τους οι γιατροί των ιδιωτικών νοσοκομείων, καθώς και εκείνοι που ασκούν ελεύθερο επάγγελμα, τα ασφάλιστρα υπολογίζονται με πολύ γενικά κριτήρια ή βασίζονται σε στατιστικές άλλων χωρών...
Σήμερα, εφαρμόζεται πιλοτικά σε ένα δημόσιο νοσοκομείο της χώρας το σύστημα ανίχνευσης, εντοπισμού και εκτίμησης του ιατρικού λάθους, σύμφωνα με πρόταση του Πανεπιστημίου Πειραιώς. Τα αποτελέσματά του αναμένονται με μεγάλο ενδιαφέρον, στο τέλος του τρέχοντος έτους, οπότε και θα κριθεί η εφαρμογή του στα δημόσια νοσοκομεία.
Source: www.kathimerini.gr ΕΛΛΑΔΑ 02.05.2010