Σε αντίθεση με τη συστηματική καταγραφή που γίνεται σε άλλες χώρες, στην  Ελλάδα δεν υπάρχουν επίσημα στοιχεία  παρά μόνο εκτιμήσεις, σύμφωνα με τις  οποίες ο ετήσιος αριθμός των θανάτων λόγω ιατρικών λαθών είναι περίπου 6.000, εκ  των οποίων ελάχιστες φθάνουν στις αίθουσες των δικαστηρίων.

Στην ανάλυση καταδεικνύεται ότι στο 56% των περιπτώσεων που έφθασαν στη  Δικαιοσύνη η άσκηση της Ιατρικής είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο του ασθενούς. Στις περισσότερες από αυτές ο γιατρός κρίθηκε ένοχος για ανθρωποκτονία εξ  αμελείας. Βέβαια, η καταδίκη ενός γιατρού   έχει επιπτώσεις στη σταδιοδρομία του  μόνο όταν είναι τελεσίδικη. Σε κάθε άλλη περίπτωση, τα πειθαρχικά όργανα των  Ιατρικών Συλλόγων δεν μπορούν να στερήσουν την άδεια άσκησης επαγγέλματος από  τους γιατρούς.

Οπως φανερώνει η έρευνα, κατά το διάστημα 2006 -2010, όσες αποφάσεις έφθασαν  στη Δικαιοσύνη, δικαίωσαν τους ασθενείς.

Οι υπαίτιοι γιατροί είναι στην πλειοψηφία τους, χειρουργοί, μαιευτήρες - γυναικολόγοι και παθολόγοι.

Στην περίπτωση των θανάτων τα νοσοκομεία καλούνταν να καταβάλουν εκατοντάδες  χιλιάδες ευρώ στους ασθενείς ή τους συγγενείς τους σε περίπτωση θανάτων.

Ειδική αναφορά γίνεται στη μελέτη και για την ευθύνη των ειδικευόμενων  γιατρών στα ελληνικά νοσοκομεία, οι οποίοι υποδεικνύονται συχνά ως  κατηγορούμενοι από τους ασθενείς, γεγονός που αποδίδεται στις δυσλειτουργίες του  ΕΣΥ.

Επίσης, ευθύνη για ιατρικά σφάλματα εντοπίζεται σε αναισθησιολόγους, νευροχειρουργούς, ορθοπεδικούς και καρδιολόγους.

Πηγή:  http://www.iefimerida.gr