Η περιπτωση αφορά την δημοσιογράφο Αγγελική Χατζηδημητρίου, η οποία, από το 2006, παραμένει μόνιμα στο κρεβάτι λόγω του συνδρόμου Locked-in, βρίσκεται δηλαδή στην κατάσταση του ανθρώπου που έχει μεν συνείδηση, αλλά είναι «κλειδωμένος» στο παράλυτο σώμα του.

Η δικαίωση ήρθε με την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας που επικύρωσε εφετειακή απόφαση που της έχει επιδικάσει το ποσό του 1,6 εκατ. ευρώ ως αποζημίωση. Εδώ και 10 χρόνια, από την ηλικία των 41 ετών, η δημοσιογράφος Αγγελική Χατζηδημητρίου, μητέρα δύο παιδιών, ζει σε κατάσταση μόνιμης ακινησίας λόγω του συνδρόμου Locked-in, το οποίο προκλήθηκε από τη «βίαιη απώθηση» ιδιωτικού φρουρού της ΔΕΗ, την αμέλεια των γιατρών του Γενικού Νοσοκομείου Χίου και την καθυστέρηση της διακομιδής της με ελικόπτερο σε νοσοκομείο της Αθήνας.

Η δημοσιογράφος το πρωί της 8ης Απριλίου 2006 πήγε να καλύψει για λογαριασμό του τοπικού τηλεοπτικού σταθμού ΠΑΤΡΙΔΑ την πυρκαγιά που είχε εκδηλωθεί στο εργοστάσιο της ΔΕΗ στη Χίο. Στον λαιμό της είχε κρεμασμένη τη βιντεοκάμερα και τη φωτογραφική μηχανή. Ωστόσο, ο υπάλληλος της ιδιωτικής εταιρείας φύλαξης της ΔΕΗ, αφού διαπληκτίστηκε μαζί της, στην προσπάθειά του να αποτρέψει την είσοδό της την τράβηξε από το λουρί της κάμερας και αμέσως η δημοσιογράφος αισθάνθηκε έντονο πόνο στο πλάγιο αριστερό μέρος του αυχένα. Οπως περιέγραψε χαρακτηριστικά, «ήταν σαν κάτι να σπάει τον λαιμό μου», ενώ ακολούθησαν ζαλάδες και κεφαλαλγία.

Εγκατέλειψε τον τόπο του ρεπορτάζ και νιώθοντας ζαλάδα πήγε στα επείγοντα περιστατικά του νοσοκομείου της Χίου. Εκεί εξετάστηκε από γιατρό ο οποίος δεν είδε εμφανή σημεία κάκωσης (εκδορές, οιδήματα κ.λπ.) και της υπέδειξε ακτινολογικό έλεγχο. Από τις ακτινογραφίες και την κλινική εξέταση δεν προέκυψε κάποιο ανησυχητικό εύρημα και της υποδείχθηκε να φορέσει κολάρο. Οταν επέστρεψε σπίτι της, όμως, η κατάσταση επιδεινώθηκε. Μούδιαζε η γλώσσα της, δεν μπορούσε να μιλήσει ούτε να δει, έκανε εμετό και έχασε την επαφή της με το περιβάλλον.

Αμέσως οι συγγενείς της τη μετέφεραν και πάλι στο νοσοκομείο. Η δημοσιογράφος ήταν πλέον σε κατάσταση σύγχυσης, μιλούσε αργά και χωρίς σωστή άρθρωση, δεν μπορούσε να σταθεί όρθια, το κεφάλι της έγερνε δεξιά και είχε τρέμουλο.

Οι γιατροί απέδωσαν την εικόνα της σε υστερία ή νευρωσική κατάσταση, η οποία, όπως ανέφεραν, θα υποχωρούσε τις επόμενες μέρες. Εισήχθη, έτσι, στη χειρουργική κλινική του νοσοκομείου, μετά από διαφωνία των γιατρών αναφορικά με το σε ποια κλινική έπρεπε να νοσηλευτεί. Παράλληλα ο σύζυγός της τηλεφώνησε στον ακτινολόγο του νοσοκομείου προκειμένου να της κάνουν αξονική τομογραφία εγκεφάλου, όπως είχε ζητήσει ένας άλλος γιατρός του νοσοκομείου.

Στο μεταξύ, ο διευθυντής του Αναισθησιολογικού Τμήματος, με δεδομένη τη διάγνωση της υστερίας (ψυχολογικό σοκ), της χορήγησε ενέσιμο ηρεμιστικό. Οταν έφτασε ο ακτινολόγος για την αξονική, κρίθηκε ότι η διάγνωση για υστερία δεν καθιστούσε άμεσα αναγκαία την αξονική.

Τελικά, οι γιατροί αποφάσισαν να την επανεξετάσουν και ακολούθως κατέληξαν στην αναγκαιότητα της αξονικής. Ωστόσο, το μεσημέρι της ίδιας ημέρας η δημοσιογράφος άρχισε και πάλι τους εμετούς, ενώ δεν μπορούσε να εστιάσει το βλέμμα της και έκανε σπασμωδικές κινήσεις με το αριστερό χέρι και πόδι.

Οι γιατροί άλλαξαν πλεύση και αποφάσισαν να ζητήσουν τη βοήθεια του νευρολόγου, ο οποίος όμως τότε δεν εφημέρευε. Ετσι, ξεκίνησε μια προσπάθεια εντοπισμού του νευρολόγου. Τελικά εκείνος προσήλθε το απόγευμα, όταν πλέον η δημοσιογράφος είχε υποστεί παράλυση στη δεξιά της πλευρά, δεν είχε πλήρη κινητική ικανότητα στην αριστερή πλευρά, το βλέμμα της δεν εστίαζε, είχε πτώση επιπέδου συνείδησης (υπνηλία), δεν μπορούσε να μιλήσει και δεν είχε πλήρη πνευματική διαύγεια. Ο νευρολόγος διέγνωσε αγγειακό επεισόδιο, πιθανότατα ισχαιμικού τύπου, ενώ η αξονική τομογραφία που τελικά έγινε δεν έδειξε κάποια αιμορραγική βλάβη. Ο ίδιος συνέστησε αντιπηκτική αγωγή και την άμεση διακομιδή της σε ειδικό κέντρο της Αθήνας.
Η διακομιδή καθυστέρησε, καθώς δεν υπήρχε διαθέσιμο ελικόπτερο της Πολεμικής Αεροπορίας, και τελικά πραγματοποιήθηκε το μεσημέρι της επόμενης μέρας. Η κυρία Χατζηδημητρίου διακομίστηκε στο νοσοκομείο «Γεννηματάς» και υποβλήθηκε σε εξετάσεις οι οποίες έδειξαν «ισχαιμική οξεία βλάβη στο αριστερό ημιμόριο της γέφυρας, διαχωρισμό δεξιάς σπονδυλικής αρτηρίας και απόφραξη της βασικής αρτηρίας από θρόμβο από τον διαχωρισμό δεξιάς σπονδυλικής αρτηρίας».

Από το σημείο αυτό αρχίζει ένα ατελείωτο δράμα και μια τραγική ταλαιπωρία τόσο για την ίδια όσο και για την οικογένειά της. Στο νοσοκομείο παρέμεινε ανήμπορη για 247 ημέρες (μέχρι τις 12.12.2006). Και αυτό γιατί είχε υποστεί «ισχαιμική βλάβη στο αριστερό ημιμόριο της γέφυρας, τετραπληγία, αμφοτερόπλευρη πυραμιδική συνδρομή, τάση απόσυρσης σε επώδυνα ερεθίσματα, αναρθρία (ανικανότητα άρθρωσης των λέξεων εξαιτίας της παραλυσίας των μυών), αδυναμία κατάποσης, συναισθηματική ακράτεια, οστεοποιήσεις (δημιουργία οστικών προεξοχών στις αρθρώσεις που δεν επιτρέπουν την κινητικότητα)».

Ακόμη, «είχε ουροκαθετήρα, ενώ είχε πλήρη συνείδηση και αντιλαμβανόταν πλήρως τα πάντα». Ολα αυτά τα συμπτώματα συνιστούν το σύνδρομο Locked-in. Με το που έλαβε το εξιτήριο από το «Γεννηματάς», μεταφέρθηκε με συνοδεία γιατρού αεροπορικώς στη Στοκχόλμη και νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο «Danderyds» για έναν χρόνο παρά 6 μέρες (μέχρι τις 6.12.2007) χωρίς καμία ουσιαστική βελτίωση της υγείας της. Μετά και την τελευταία αυτή ανεπιτυχή προσπάθεια βελτίωσης της κατάστασής της, η δημοσιογράφος επέστρεψε στο σπίτι της στη Χίο, όπου βρίσκεται υπό διαρκή ιατρική παρακολούθηση, ενώ περιοδικά νοσηλεύεται στο νοσοκομείου του νησιού.

Συγκλονιστική είναι η περιγραφή που γίνεται στις σχετικές εκθέσεις για την κατάσταση της υγείας της δημοσιογράφου και τον τρόπο με τον οποίο ζει πλέον μόνιμα από το 2006. Οπως αναφέρεται, έκτοτε τρέφεται μέσω γαστροστομίας, αναπνέει μέσω τραχειοστομίας, ενώ δεν έχει έλεγχο των σφιγκτήρων της, έχει αφωνία και οι μόνες κινήσεις που είναι σε θέση να κάνει είναι το άνοιγμα και το κλείσιμο του δεξιού βλεφάρου και εκείνες του ματιού. Με το περιβάλλον της επικοινωνεί κουνώντας το βλέφαρο. Κίνηση προς τα πάνω σημαίνει όχι και προς τα κάτω σημαίνει ναι. Εχει συνείδηση και συναισθηματική αστάθεια, ενώ εκφράζεται με έντονο κλάμα.

Η κλινική εικόνα της κυρίας Χατζηδημητρίου, όπως περιγράφεται στις εκθέσεις, συνιστά το σύνδρομο Locked-in. Ουσιαστικά πρόκειται για έναν άνθρωπο με συνείδηση, κλειδωμένο σε ένα παράλυτο σώμα. Στις περιπτώσεις αυτές ο ασθενής χρειάζεται μεγάλο αριθμό ιατρικών υποστηρικτικών μέτρων για την αποφυγή πνευμονικών επιπλοκών, οι οποίες είναι η συχνότερη αιτία πρόκλησης θανάτου. Επίσης χρειάζονται μέτρα για αποφυγή των λοιμώξεων του ουροποιητικού, μέτρα για αποφυγή κατακλίσεων και για αποφυγή δημιουργίας θρόμβων λόγω της ακινησίας. Ακόμη, χρειάζονται καθημερινές φυσιοθεραπείες και λογοθεραπεία.νν

Για το ατυχές περιστατικό τον Οκτώβριο του 2006 διενεργήθηκαν Ενορκες Διοικητικές Εξετάσεις και όλοι οι γιατροί που ασχολήθηκαν με το περιστατικό της άτυχης δημοσιογράφου αποποιήθηκαν τις ευθύνες τους. Στα συμπεράσματα των σχετικών ΕΔΕ αναφέρεται, μεταξύ των άλλων, ότι «όταν η ασθενής εξετάστηκε αργότερα από ειδικό νευρολόγο και ετέθη η διάγνωση αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου πιθανότατα ισχαιμικού τύπου, είχε ήδη εγκατασταθεί ισχαιμική βλάβη διότι έχει γίνει απόφραξη της βασικής αρτηρίας», ενώ λίγες γραμμές πιο κάτω αναφέρεται: «Η περίπτωση της ασθενούς δεν έτυχε σωστής διαχείρισης στο Γενικό Νοσοκομείου Χίου».

Αφού στις ΕΔΕ καταγράφονται τα κενά των ενεργειών των γιατρών του νοσοκομείου, σημειώνεται ότι πλέον των παραλείψεων των γιατρών του νοσοκομείου της Χίου την κατάσταση της δημοσιογράφου επιβάρυνε και η καθυστέρηση διακομιδής της στην Αθήνα λόγω μη διάθεσης πτητικού μέσου της Πολεμικής Αεροπορίας. Καταγράφεται, επίσης, και η καθυστέρηση στην εξέταση της ασθενούς από ειδικευμένο νευρολόγο ως μία από τις αιτίες για την αρνητική πορεία της υγείας της. Ο σύζυγος της κυρίας Χατζηδημητρίου, ως δικαστικός συμπαραστάτης της λόγω της κατάστασης της υγείας της, προσέφυγε στα διοικητικά δικαστήρια κατά του Γενικού Νοσοκομείου Χίου, διεκδικώντας αποζημίωση 4 εκατ. ευρώ. Συγκεκριμένα, ζητούσε 3 εκατ. ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση λόγω της ηθικής βλάβης που υπέστη και 1 εκατ. ευρώ για την αναπηρία που της προκλήθηκε και έχει επίδραση στη μελλοντική ζωή της (επαγγελματική, κοινωνική, οικονομική κ.λπ.).

Τόσο το Διοικητικό Πρωτοδικείο όσο και το Μεταβατικό Διοικητικό Εφετείο Μυτιλήνης δικαίωσαν τη δημοσιογράφο και της επιδίκασαν από 500.000 ευρώ για καθεμία από τις αξιώσεις της που μαζί με τους νόμιμους τόκους έφτασαν το 1,6 εκατ. ευρώ. Οι διοικητικοί δικαστές έκριναν ότι οι γιατροί του νοσοκομείου δεν αξιολόγησαν με επιμέλεια την κλινική εικόνα της δημοσιογράφου, παρά το γεγονός ότι αυτή είχε εμφανή συμπτώματα αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου και κατέληξαν σε εσφαλμένη ιατρική κρίση (υστερικό σοκ).

Της χορηγήθηκε ηρεμιστική αγωγή και εν αναμονή της δράσης της υπήρξε απώλεια χρόνου, ενώ λόγω της εσφαλμένης διάγνωσης και των παραλείψεων υπήρξε μεγάλο αδρανές χρονικό διάστημα μέχρι τη χορήγηση αντιπηκτικής αγωγής. Ετσι επήλθαν μη αναστρέψιμα αποτελέσματα. Αν δεν υπήρχαν όλες αυτές οι παραλείψεις, σημειώνουν οι δικαστές, και ζητούσαν οι γιατροί την άμεση διακομιδή της, ακόμα και αν καθυστερούσε να έρθει το ελικόπτερο, θα υπήρχε χρόνος να γίνει αρτηριακή θρομβόλυση στην Αθήνα. Το Γενικό Νοσοκομείο Χίου προσέφυγε στο ΣτΕ ζητώντας να αναιρεθεί η εφετειακή απόφαση.

Το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο, όμως, με την υπ’ αριθμ. 476/2016 απόφασή του απέρριψε την αίτηση του νοσοκομείου ως απαράδεκτη και το καταδίκασε σε δικαστική δαπάνη 460 ευρώ. Στα ποινικά δικαστήρια οι γιατροί αθωώθηκαν και ο φύλακας καταδικάστηκε σε φυλάκιση 12 μηνών για βαριά μη σκοπούμενη σωματική βλάβη.